De oude kaart van Nieuw-Zeeland toont de evoluties van Nieuw-Zeeland. Deze historische kaart van Nieuw-Zeeland geeft u de mogelijkheid om te reizen in het verleden en in de geschiedenis van Nieuw-Zeeland in Oceanië. De oude kaart van Nieuw-Zeeland is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

In de loop van de eeuwen die volgden ontwikkelden de eerste kolonisten van het oude Nieuw-Zeeland een aparte cultuur die nu bekend staat als Māori. De bevolking werd verdeeld in iwi (stammen) en hapū (substammen) die samenwerkten, met elkaar concurreerden en soms met elkaar vochten. Op een gegeven moment migreerde een groep Māori naar de Chatham eilanden (die ze Rēkohu noemden) waar ze hun eigen Moriori cultuur ontwikkelden, zoals te zien is op de kaart van het oude Nieuw-Zeeland. De Moriori bevolking werd tussen 1835 en 1862 gedecimeerd, grotendeels vanwege de Māori invasie en de slavernij, hoewel ook Europese ziektes bijdroegen. In 1862 overleefden er slechts 101 en de laatst bekende volbloed Moriori stierven in 1933.

De eerste Europeanen waarvan bekend is dat ze het oude Nieuw-Zeeland hebben bereikt, waren de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman en zijn bemanning in 1642. In een vijandige ontmoeting werden vier bemanningsleden gedood en ten minste één Māori werd geraakt door een bliksemschot. Europeanen bezochten Nieuw-Zeeland pas in 1769 toen de Britse ontdekkingsreiziger James Cook bijna de gehele kustlijn in kaart bracht zoals op de kaart van het oude Nieuw-Zeeland staat vermeld. Na Cook werd Nieuw-Zeeland bezocht door tal van Europese en Noord-Amerikaanse walvisjacht, zeehondenjacht en handelsschepen.

De daaruit voortvloeiende inter-stammige Musket Wars omvatten meer dan 600 gevechten tussen 1801 en 1840, waarbij 30.000-40.000 Māori werden gedood, zoals je kunt zien op de kaart van het oude Nieuw-Zeeland. Vanaf het begin van de 19e eeuw begonnen christelijke missionarissen zich te vestigen in het oude Nieuw-Zeeland en bekeerden uiteindelijk het grootste deel van de Māori-bevolking. De Māori-bevolking daalde in de 19e eeuw tot ongeveer 40 procent van haar pre-contactniveau; geïntroduceerde ziekten waren de belangrijkste factor.