U vindt op deze pagina de treinkaart van Nieuw-Zeeland om af te drukken en te downloaden in PDF. De kaart van de Nieuw-Zeelandse spoorwegen toont het spoorwegnet en toont de hogesnelheidsspoorlijnen van Nieuw-Zeeland in Oceanië.
De spoorwegkaart van Nieuw-Zeeland toont alle stations en lijnen van de Nieuw-Zeelandse treinen. Met deze treinkaart van Nieuw-Zeeland kunt u gemakkelijk met de trein reizen door de belangrijkste spoorlijnen en hogesnelheidstreinen van Nieuw-Zeeland in Oceanië weer te geven. De spoorwegkaart van Nieuw-Zeeland is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.
Het spoorwegvervoer in Nieuw-Zeeland bestaat uit een netwerk van spoorlijnen met een spoorbreedte van 1.067 mm (3 ft 6 in) op zowel de Noord- als de Zuidelijke Eilanden, zoals vermeld op de spoorwegkaart van Nieuw-Zeeland. De spoorwegdiensten zijn voornamelijk gericht op het goederenvervoer, met name het bulkvervoer, en op sommige lijnen zijn de passagiersvervoersdiensten beperkt. Alleen Auckland en Wellington hebben stedelijke spoorwegsystemen, die beide worden gemoderniseerd en uitgebreid. Het grootste deel van de geschiedenis van Nieuw-Zeeland wordt beheerd door het departement van de spoorwegen.
Er is in totaal 3.898 km spoorlijn in Nieuw-Zeeland, gebouwd op het smalspoor van 1.067 mm (3 ft 6 in) zoals je kunt zien op de spoorkaart van Nieuw-Zeeland. Hiervan is 506 km geëlektrificeerd. Het nationale spoorwegnet is eigendom van het staatsbedrijf New Zealand Railways Corporation Division KiwiRail Network. Het nationale netwerk bestaat uit drie hoofdlijnen, zeven secundaire hoofdlijnen en tijdens de piek in de jaren vijftig van de vorige eeuw ongeveer negentig aftakkingen. De meeste van deze laatste zijn nu gesloten.
De meeste Nieuw-Zeelandse spoorlijnen werden door de overheid aangelegd, maar enkele waren van particuliere oorsprong, later genationaliseerd (zie de spoorwegkaart van Nieuw-Zeeland). In 1931 werd de Transport Licensing Act aangenomen, die de spoorwegen vijftig jaar lang beschermde tegen concurrentie. De transportsector werd in 1983 volledig gedereguleerd. Tussen 1982 en 1993 onderging de spoorwegindustrie een grote revisie, waarbij verzelfstandiging, herstructurering, inkrimping, lijn- en stationssluitingen en privatisering een rol speelden.